Jak uczy się pies?

Nasze psy jak wszystkie istoty są skazane na uczenie się, bowiem inaczej nie mogłyby przeżyć. Większość psów uczy się zadziwiająco szybko, niektóre potrzebują nieco więcej czasu oraz pomocy. Odpowiednia doza zrozumienia i cierpliwości w połączeniu z konsekwencją pozwala na wzmocnienie i poprawę związku pomiędzy człowiekiem i psem. Jednym z najważniejszych czynników odpowiedzialnych za procesy uczenia się jest zdaniem etologów warunkowanie klasyczne, co w praktyce oznacza, że pies uczy się, odnosząc sukcesy. Wspomnijmy tu choćby o sławnych psach Pawłowa. Pawłow mierzył ilość śliny wydzielanej przez psy proszące o jedzenie. Za każdym razem, gdy psy otrzymywały pożywienie, dźwięczał dzwonek. Już po krótkim czasie okazało się, że sam dźwięk dzwonka bez podania karmy wystarczał, by u psów pobudzić wydzielanie śliny, dokładnie tak, jakby stała przed nimi miska z jedzeniem. Dzwonienie stało się bodźcem wywołującym konkretną reakcję (wydzielanie śliny). W ten sposób powstał tak zwany odruch warunkowy klasyczny. W przypadku warunkowania klasycznego pies uczy się właściwie mimo woli. Równie ważnym zjawiskiem warunkowanie instrumentalne, kiedy zachodzi tzw. reakcja instrumentalna. Nowy gest (pożądane zachowanie) psa połączony zostaje z zaspokojeniem jego potrzeb ( na przykład jedzenia lub zabawy). Na tej zasadzie opiera się większość metod wychowania i szkolenia. Jeśli pies wykona dany rozkaz, otrzymuje smakołyk lub może się pobawić ulubioną zabawką. W tym wypadku pies uczy się, odnosząc sukces.