Zasady żywienia są ogólne, ale mogą się zmieniać w indywidualnych przypadkach. Każdy pies bowiem, nawet tej samej rasy różni się od drugiego. Nabywając psa nie znamy go, dlatego początkowo stosujemy standardy i obserwujemy skutki. Zazwyczaj odbieramy psa 7-mio tygodniowego. Do 3,5 miesiąca karmimy go odpowiednio przygotowaną karmą z rodzaju "puppy", następnie do 2-go roku życia karmą typu "junior", a potem tzw. "bytową". W wieku senioralnym zastosujemy karmę typu "diet-senior". Jeśli chodzi o markę karmy nie pozostaje mi nic innego jak polecić najlepszą - Eukanubę. Jest to sucha karma, która ma wiele odmian. Oprócz już wymienionych opracowana jest również dla suk szczennych i karmiących, dla psów pracujących. Dla małych i dużych ras, dla ciężkich ras (ma specjalny skład chroniący młode stawy szybko rosnącego kolosa) oraz dietetyczne dla psów ze skłonnością do skaz białkowych, alergii i innych.
Suchą karmę dobrze jest namoczyć w przegotowanej, ciepłej wodzie na pół godziny przed podaniem. Woda nie może być zbyt gorąca, bo wytrąci witaminy, ani zbyt letnia, bo chrupki nie namokną. Pies musi mieć stały dostęp do świeżej, czystej wody mineralnej lub przegotowanej. Zarówno miska z wodą, jak i pokarmem powinna stać na specjalnym stojaku, kupionym lub samodzielnie wykonanym, aby pies nie schylał się do miski położonej na podłodze (wypacza to jego sylwetkę w niezauważalnym stopniu dla wielu ludzi ale dostrzegalnym przez znawców), pies jedzący z podniesioną głową będzie nosił się wysoko i elegancko. Odmierzajcie takie ilości karmy, by była ona cała lub prawie cała zjedzona. Nigdy nie odkładajcie namoczonych i niezjedzonych resztek karmy na kolejny posiłek. To co zostanie należy po prostu wyrzucić. Przygotowany pokarm można podzielić na nieproporcjonalne części, po to aby podać psu większą i spokojnie czekać aż zaspokoi pierwszy głud. Zanim się jednak całkowicie nasyci zabrać mu miskę jednocześnie podsuwając drugą z mniejszą ilością pokarmu. Jest to podejście psychologiczne, pozwalające na łagodną ingerencję w najważniejszy instynkt psa. Pies zrozumie, że właściciel nie zabiera mu niczego lecz dysponuje jego pokarmem. W trakcie jedzenia nie powinno się głaskać psa.
Częstotliwość karmienia zależy od wieku psa:
od 2 do 6 m-ca (4razy dziennie)
od 6 do 12 m-ca (3 razy dziennie)
od 12 m-ca (2 razy dziennie przy czym mniejsza porcja rano a większa wieczorem).
Jeśli karmicie eukanubą nie musicie martwić się o uzupełnianie karmy (chyba, że pies jest wyjątkowym niejadkiem, a znajduje się w fazie szybkiego wzrostu, wówczas do eukanuby dodajecie drobne smokołyki lub zalewacie ja np. rosołem). Jeśli jest to mniej bagata w składniki karma można dodać do niej chrząstki, kawałki mięsa, żółtko (może być surowe, tylko białko musi być ścięte), podrobione gotowane warzywa i preparat witaminowo-wapniowy. Gotując sami dla psa nie jesteście w stanie wyważyć proporcji składników, dlatego lepiej zdać się na gotową karmę, a gotowanie kaszy i ziemniaków oraz podawanie chleba namoczonego w mleku lepiej odłożyć do lamusa. Od czasu do czasu do jedzenia można dodać łyżkę oleju, co wpływa na lśnienie sierści. Jeśli chodzi o kości to służą one do zabawy, dla zabicia czsu nudzącego się psa oraz do masowania bolących dziąseł u szczeniąt. Muszą być sparzone wrzątkiem, okrągłe wołowe z podudzia, takie których pies nie rozgryzie, a jeśli, to nie popękają na drobne ostre szczapy, które mogą zranić wewnętrzne organy (jak kości drobiowe). Kości podajemy psu, gdy w domu jest spokój, by pies nie miał okazji do pilnowania ich. Kiedy w domu zaczyna sie ruch, chowamy kość. Zabranie kości psu warującemu przy niej jest bardzo proste: podchodzimy trzymając w jednej ręce plasterek np. kiełbaski i podajemy mu ją odciągając głowę i uwagę w przeciwną stronę niż kość i w tym czasie drugą ręką zabieramy kość.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz